Artık yoruluyorum; artık yoruluyorum adımlarımın boşluğa takılmasından. Sanki bir uçurum oluyor o boşluk. Sanki düştükçe düşüyorum, sanki yer uzaklaştıkça uzaklaşıyor benden. Varamamaktan yoruluyorum.
Düştüğüm yerden düşeceğim yere bağlıyorum umutlarımı. Umutlarımın düşüşümü ağırlaştırmasından yoruluyorum. Bir boşluğun içinde ne yana demir atacağımı bilememekten yoruluyorum.
Artık ne yer, ne de gök var. Kendi içimdeki boşlukta kendimi aramaktan yoruluyorum. Kendi içine dönüşünün yoludur insanın dış dünyasında tökezlemesi. Oradan başlarsın yorulmaya, dinlenmek için kendi evini arar gibi ararsın kendini.
Yoruluyorum artık! Benim Evim nerede?
Düştüğüm yerden düşeceğim yere bağlıyorum umutlarımı. Umutlarımın düşüşümü ağırlaştırmasından yoruluyorum. Bir boşluğun içinde ne yana demir atacağımı bilememekten yoruluyorum.
Artık ne yer, ne de gök var. Kendi içimdeki boşlukta kendimi aramaktan yoruluyorum. Kendi içine dönüşünün yoludur insanın dış dünyasında tökezlemesi. Oradan başlarsın yorulmaya, dinlenmek için kendi evini arar gibi ararsın kendini.
Yoruluyorum artık! Benim Evim nerede?
Jasmin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder